MICHÈLE’S BLOG
G-Salsa
Deel 2 Laure
Tijdens die jaren leerde Laure vooral dansen als leider. Dus naast de gebruikelijke volger assistentie werd het heel interessant voor haar om ook de leiderspassen onder de knie te krijgen. Sommige mensen kiezen ervoor om te filmen na de les, anderen om wat ze leerden op te schrijven. Laure koos ervoor om steeds opnieuw en opnieuw de oefeningen te doen. Tot wanneer ze ze kon en kan.
In het begin zijn mensen soms onzeker. Ze denken : ik ga dat nooit kunnen. Maar binnen een repetitief kader is het verbazingwekkend hoe op een bepaald moment de blokjes ineen vallen en hoe de samenhang en het dansspel zichtbaar wordt.
Blinden en slechtzienden
Over die zichtbaarheid hebben we een veel uitgebreider verhaal. Een dansverhaal voor blinden en slechtzienden.
Maar eerst over de G-salsameisjes.
In augustus 2018 werd ik gevraagd voor de televisie zender vier. Nu is alles van VTM maar toen was dat vier.
Kamping Karen en James (Karen Dame en James Cooke) presenteerde een programma waar mensen met allerlei beperkingen aan bod kwamen. En voor de doven en slechthorenden had de productie het idee geopteerd om een salsa initiatie te organiseren met Etage Tropical in het prachtige café local in Antwerpen.
De uitzending kwam in oktober van dat zelfde jaar.
Laure assisteerde nog steeds gebruikelijk in de lessen. Ik had toen nog niet de link gelegd met G-salsa, een G-werking en Laure. Toen ze het programma zag op de televisie kwam ze met haar idee tot bij mij. Het is te zeggen. Laure sprak me er niet expliciet over aan, maar begon het onderwerp aan te snijden op een manier die ik ondertussen van haar ken. Als ze met een idee zit of een mening over iets heeft dat nieuw is dan brengt ze dat altijd subtiel aan. Alhoewel nu is dat soms verandert.
Zo moeten we bv. jaarlijks een vergadering houden over onze G-werking. Als er zich problemen stellen, dingen moeten worden aangepast, benadrukt, anders moeten worden aangepakt dan praten we daar grondig in door. Zelf niet uit de sociale sector komende heb ik hier al het één en ander geleerd door haar professionele visie op G-werking in het algemeen. Maar toen liet ze het als het ware mij zeggen. Ze kijkt dan zo met een blik van zeg het maar…. dan heb jij het gezegd, dan is het eruit en dan kunnen we er werk van maken.
Dat jaar schreven we ons ook in voor de cursus “Gentse Trainer”. Het interessante van deze cursus is dat je dingen leert vanuit verschillende sporttakken, en dat er heel wat mensen met ervaring komen praten. Je bent verplicht om telkens aanwezig te zijn of je krijgt je brevet niet. Dus nu ook, mocht ik op haar aanwezigheid rekenen en werden we erkende Gentse trainers.
Corona
Corona heeft vorig jaar immense schade toegebracht aan onze sector. In 2020 dachten we nog allemaal te overleven, maar 2021 werd een ware nachtmerrie. Het constant aanpassen, veranderen, opnieuw aanpassen, verleggen, uitstellen, opnieuw laten doorgaan is administratief zeer zwaar. Ook logistiek gezien is het een dure grap. Bar aan, bar opnieuw uit. Zaal open, zaal toe, opnieuw opkuisen, etc… het is beter als een zaak permanent in routine is. Maar menselijk is het nog veel lastiger. Gaan we les kunnen geven, mogen we dansen? Wel, niet, zus, zo.
Het is een zeer lastige. Het klinkt echter nu misschien raar, maar in de danswereld is dat schering en inslag. De ene maand gaat het er zo aan toe en de andere maand kan het plotseling al weer helemaal anders zijn.
Daarbij hoort steeds de financiële oefening die moet worden gemaakt voor het openhouden van een dansschool. Niet dat we klagen, maar het is net zoals in vele andere sectoren knutselen en uitzoeken. Laure die van standvastigheid houdt heeft het daar soms wel moeilijk mee. Ik stap in de auto, ze stapt mee, ik herschakel, ze verpinkt, kijkt me aan, zoekt mijn kordaatheid en dan pas is ze opgelucht en blijft ze op haar gemak zitten. Het is een permanent vertrouwen. Eén die gebaseerd is op jaren lang samen dansen. Als ze dan een bedenking heeft knabbelt ze er thuis over door … laat het rusten, is misschien al eens boos over iets, laat het opnieuw rusten. Het geeft mij telkens de tijd om mijn standpunt te tonen. In tegenstelling tot velen heeft ze geduld. Een heel belangrijke eigenschap als je dansleraar bent.
Neem nu los daarvan de feestjes van november en december. Ik weet dat ik mensen heb ontgoocheld door Nieuwjaaravond niet te laten doorgaan. In eerste plaats waren er mensen kwaad op mij, heel kort daarna was dat opnieuw over, omdat feesten op Nieuwjaar niet meer kon zoals het hoort te zijn op Nieuwjaaravond, en dat door de nog maar eens veranderende maatregelen.
Ondertussen kan Laure het prima alleen. Als ik er niet ben en zij is er dan slaap ik op mijn twee oren. Als Ellen er dan ook nog eens is dan is het feest. Ik heb dat enkel met hen en ook met Jeannine uiteraard. Maar natuurlijk krijg je als danser onze beste kant te zien als we het samen doen.
Partnerwork
Danspartners zijn in professioneel beroep, het is niet iedereen gegeven. Zeker niet als de verhouding leider volger – één wordt van leider leider en dan weer leider volger of dan leider met nieuwe volger.
Maar sommigen blinken er nog steeds waanzinnig goed in uit.
Opnieuw verwijs ik naar mijn eeuwige voorbeelden Mario Charon Alvarez en Madeline Rodriguez, maar tegenwoordig doen Wilmer en Maria het grandioos. Voor bachata denk ik dan aan Ataca et Alemana of Daniel en Desirée of in de kizomba uiteraard Frans en Sarah.
Je zou denken, het verloopt allemaal vlekkeloos!
Het zou een understatement zijn om te zeggen dat dat Niet zo is! Het is inderdaad zo. 90% van de tijd verloopt het vlekkeloos.
Ik pronk wel eens met het feit dat op de 12 jaar dat ik salsales geef in hoofdberoep ik maar 1 keer afwezig was, 4 februari 2017 stierf mijn Billy, mijn bijna zeventien jarig hondje. Het was op een zondagmiddag en we waren thuis. De zon scheen door de ruiten en de dierenarts liet hem inslapen. Hij legde zijn pootje op mijn arm en ging. Ziek van verdriet kon ik enkele dagen niet uit bed.
Die zondag was de enige keer dat ik een les niet kon laten doorgaan. Nu bijna 5 jaar later weet ik als Laure er is dat alles vlekkeloos verloopt. Dus als je spreekt van 90% dan is dat effectief 90%. Het werd ons handelsmerk voor Cubaanse salsalessen. Want in tegenstelling tot andere leraren is onze aanwezigheid gebaseerd op routine en draagkracht en er gewoon zijn voor de mensen.
Dus ja fier laat ik weten dat het behoorlijk vlekkeloos verloopt en dat is enkel en alleen omdat we de lat hoog leggen voor onszelf, maar bovenal omdat we geroutineerd elkaar kennen.
Draait het of keert het, we hebben allemaal wel eens een offdag. Wanneer dat gebeurt weet ik hoe met Laure haar slecht humeur om te gaan. Maar omgekeerd is dat al even hard aanwezig. Rik zal altijd partij trekken voor Laure achter de schermen. Ik zei hem eens ik weet waarom je dat doet! Hij vroeg waarom? Ik antwoordde: omdat jij beter als geen ander weet hoe het is om met me samen te werken. Hij lachte. Ja ik kan mij inleven in haar zei hij. Als ik al eens boos ben op Rik, neigt Laure dan automatisch omgekeerd ook naar hem. Het is leuk om te zien. Hahahaha. Ik vind het onroerend en ben er dankbaar voor.
In de volksmond zeggen ze : zorg dragen voor elkaar. Ik denk dat we dat met ons kliekje doen. We dragen zorg voor elkaar en het voelt heel fijn.
G-Salsa deel 3 volgende blog